Απάντηση σε: "Μαζικός αντικαπιταλιστικός αγώνας κατά της ΕΕ!"

Το κείμενο αυτό είναι απάντηση στο κείμενο "Μαζικός αντικαπιταλιστικός αγώνας κατά της ΕΕ!" που βρήκα στη διεύθυνση Μαζικός αντικαπιταλιστικός αγώνας κατά της ΕΕ!



Δεν έχω σκοπό να παραθέσω πρώτα την άποψή μου και μετά να αναλύσω τον τρόπο που έφτασα σε αυτό το συμπέρασμα, όσον αφορά  το εν λόγω κείμενο. αλλά θα κάνω το αντίθετο, με σκοπο, αν γίνεται και δεν είμαι τόσο λάθος διαλεκτικά, να με ακολουθήσετε και να αντιληφθείτε την πορεία του συλλογισμού μου.

Το άρθρο λοιπόν αυτό, κατ εμε, βασίζεται σε δύο ιδεολογικούς άξονες, τα επιχειρήματα των οποίων αναμειγνύονται τοπολογικά μεταξύ τους, κάνοντας έτσι την κατανόησή τους δυσκολότερη και τις όποιες, αν τυχόν υπάρχουν, ανακρίβειες πιο πιστευτες. Ο πρώτος και κυριότερος άξονας, περιστρέφεται γύρω απ την ανομολόγητη αόριστη προσαρμοσμένη κατά το δοκούν αριστερά, η οποία είναι έτοιμη σύμφωνα με τους γράφοντες να υποδυθεί και να εξυπηρετήσει ιδεολογικά τους πάντες. Επικαλούνται κομμάτια αριστεράς, που δεν τα ονοματίζουν, σε διάφορα σημεία του κειμένου τους, για να υποστηρίξουν στην πλειοψηφία των σημείων τους, θέσεις αντιφατικές, όσο παράξενο και να ακούγεται αυτό. Έτσι λοιπόν, στην αρχή του κειμένου, συναντάμε κάποιους αριστερούς αγωνιστές, που τώρα πια με καθυστέρηση 30 χρόνων, αποφάσισαν να αναλάβουν πρωτοβουλία κατά της ΕΕ και του ευρώ. Δε λέω κάλλιο αργά παρά ποτέ. Αλλά ποιοι είναι αυτοι οι αριστεροι αγωνιστές? Και πως καταφερνουν αυτοί οι αριστεροί αγωνιστές να πάνε κόντρα σε μια άλλη δεύτερη αόριστη, ακατανόμαστη αριστερά που στο τέλος του κειμένου, είναι ένα μεγάλο κομμάτι και έχει φιλοευρωπαικό χαρακτήρα. Και αυτή η αριστερά δε σταματάει μόνο εκεί, αλλά ζει για και από την ευρώπη, σε σημείο να έχει ταυτιστεί με την πολιτική της ευρωπαικής ένωσης. Αυτή λοιπόν η αριστερά στέκεται εμπόδιο στους αριστερούς αγωνιστές που επιτέλους μετά από μια γενιά κατάλαβαν τι συμβαίνει. Όμως αυτοί οι αριστεροί αγωνιστές έχουν και άλλα προβλήματα. Ένα πρόβλημα που λέγεται κκε, το οποίο απ τα γραφόμενα, αντιλαμβάνομαι πως δεν αποτελεί αριστερά γι αυτούς, και που ξαφνικά δε θέλει έξοδο απ το ευρώ, γιατί κάτι τέτοιο μάλλον διάβασαν σε κάποιο μπλογκ, που είχε γραφτεί εξαιτίας ενός βίντεο στο youtube, που έκοβε στη μέση το λόγο της παπαρήγα σε ένα κανάλι.

Αυτοί λοιπόν οι αριστεροί αγωνιστές, που έχουν όραμα και σχέδιο ελπίζω για μια αντικαπιταλιστική πάλη και μια διαφορετική κοινωνική οργάνωση, δε μπαίνουν στον κόπο να ενημερωθούν για τις θέσεις κάποιου απ τον ίδιο, αλλά από διάφορα σχόλια σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά θα επανέρθω στο θέμα λίγο αργότερα γιατί χρήζει περισσότερης προσοχής. Που λέτε το κκε και κάποια άλλη αριστερά, εναντιώνονται τόσο πολύ σε αυτούς τους αριστερούς αγωνιστές, που συμπορεύονται με τους υπερεθνικούς επιθετικούς καπιταλιστικούς σχηματισμούς και συμβιβάζονται με τις δομές του εγχώριου καπιταλιστικού σχηματισμού, απαξιώνοντας έτσι σωρεία αγώνων, πλήθος απεργιακών κινητοποιήσεων, βουλευτικών ενστάσεων, αντιιμπεριαλιστικών διαμαρτυριών. Στην κυριολεξία με μια τους πρόταση, δεν αναγνωρίζουν κανένα αντικυβερνητικό, αντιεργοδοτικό και αντικαπιταλιστικο-αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, μηδενίζοντας προσπάθειες χιλιάδων ανθρώπων που τα τελευταια χρονια έχουν παλέψει για το μέλλον τους μέσα από οργανώσεις όπως το ΠΑΜΕ, προκειμένου να στοιχειοθετήσουν διαλεκτικά την πρωτοπορία τους και τη ριζοσπαστικότητα τους όσον αφορά ένα κίνημα χρόνων. Και ισοπεδώνοντας όλους αυτούς τους αγώνες, οι αριστεροί λοιπόν αγωνιστές που ακόμα δεν έχουμε μάθει ποιοι είναι, θα υπερκεράσουν και το τελευταίο εμπόδιο και θα διαλύσουν τον καπιταλισμό στα εξ ων συνετεθη, αποδεικνύοντας ίσως έτσι πως είναι τέτοια η προσήλωσή τους στο κομματικό και προσωπικό συμφέρον, που πια έχουν ενστερνιστεί την άποψη, πως όταν μιλάμε για αντικαπιταλιστκή δράση, εννοούμε την πάλη ενάντια στα άλλα ρεύματα της αριστεράς. αυτή είναι οι αριστεροί αγωνιστές λοιπόν, και αυτό οραματίζονται οι συγγραφείς του εν λόγω άρθρου.

Και η περίεργη κλειστοφοβική και στενόμυαλη θέση τους, ίσως να μην είχε και πολύ σημασία, αν μέσα απ αυτή την ηρωική παρουσίαση αυτών των αγωνιστών, δεν περνούσαν μηνύματα και πληροφορίες που λίγη έως καμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα και αποτελούν το δεύτερο ιδεολογικό άξονα ο οποιος δεν ειναι αλλος απ τον με οποιοδηποτε τροπο μηδενισμο οποιασδηποτε άλλης αριστερης φωνης. Μηνύματα που στην καλύτερη των περιπτώσεων ελπίζω πως τα περνάνε ως μια απέλπιδα προσπάθεια να στηρίξουν έναν κενό και γεμάτο συναισθηματισμούς λόγο. Ξεκινάνε για παράδειγμα, και θεωρούν δεδομένο, πως η αριστερά άργησε επικίνδυνα, όπως λένε να αντιληφθεί το ρόλο της ΕΕ στη διαχρονική καταστροφή των εργασιακών σχέσεων. Εθελοτυφλούν στην καλύτερη των περιπτώσεων, απέναντι στο Μάαστριχτ, στην ευλφάλεια και στην πάγια θέση μιας καταραμένης κκέδικης αριστεράς, που ανεκαθεν προειδοποιούσε και καταδίκαζε για τα δεινά που θα φέρει η ΕΕ. Το να μην αναγνωρίζεις και να αδιαφορείς για μια θέση ενός κομματιού της αριστεράς και να πατάς πάνω σε αυτή την αδιαφορία για να επικαλεστείς καθολική αδιαφορία και συμβιβασμό της αριστεράς, στην καλυτερη είναι παιδιάστικο κακομαθημένο πείσμα, να αναγνωρίσεις τον αντίπαλό σου. Αλλά η μικροψυχία και η έλλειψη ενημέρωσης πάνε ένα βήμα παραπέρα, υιοθετούν γκεμπελίστικες τακτικές και κατηγορούν το κκε ευθέως πως είναι κατα της εξόδου απ το ευρώ, μιας φράσης που κόπηκε και χιλιοανακυκλώθηκε, προκειμένου να αμαυρωθεί όσο γίνεται η στάση ενός κόμματος και που η συνέχεια της ήταν "αν δεν ανατραπει απ τη βάση του το καπιταλιστικο σύστημα. Δηλαδή να επιλέξουμε αν θέλουμε να ξένο ή έλληνα να μας εκμεταλλέυεται?". Αυτοί λοιπόν οι αριστεροί αγωνιστές, που δε διστάζουν να επικαλεστούν την πιο μάυρη προπαγάνδα, ετοιμάζουν αντικαπιταλιστική πολιτικη και διαφορετική κοινωνική οργάνωση. Χωρίς να λένε τι είδους. Γιατί η λέξη κομμουνισμός δεν είναι εύηχος ακόμα στα αυτιά ρεφορμιστών οπορτουνιστών, παρόλο το κεφαλαιοκρατικό τους μένος. Ξεχνώντας ότι είναι οι ίδιοι που μόλις πριν 2 χρόνια, αποκαλούσαν γραφικό και ανεδαφικό οποιονδήποτε επιθυμούσε ρήξη με τον καπιταλισμό. Είναι τόσο ετοιμοπόλεμοι να χτυπήσουν τον οποιοδήποτε, να επικαλεστούν  το οτιδήποτε και να κλείσουν τα αυτιά τους σε οτι δεν τους αρέσει, που σε κάνει να αναρωτιέσαι, με τι προσόντα και με τι εχέγγυα καλούν σε αντικαπιταλιστικό αγώνα? Ποιος μου εγγυάται πως αύριο δε θα ναι και πάλι υπέρμαχοι ενός ανθρώπινου καπιταλισμού?
Προς το παρόν απλά αναλώνονται να καγχάζουν πως ανακάλυψαν τον αντικαπιταλιστικό αγώνα. Και το συμπέρασμα μου, αν θέλετε να το μοιραστώ μαζί σας, είναι πως πρόκειται στην καλύτερη περίπτωση για ένα ντελίριο ελλιπούς ενημέρωσης, που προσφέρεται ως βάση ίσως για την ανάταση, ενός πεσμένου απ τις ιδεολογικές κωλοτούμπες, πολιτικού ηθικού και διάτρητης κομματικής επιχειρηματολογίας. Εξαίρεση στον κανόνα πως δύο μυαλά είναι καλύτερα από ένα. Απορία μου είναι πως μετά από τέτοια επίθεση επί δικαιών και αδίκων καλούν σε μαζικό αγώνα.